Tuesday, November 18, 2008
როგორ არ მინდოდა აქ მეწუწუნა... არ მინდოდა ეს ბლოგი ჩემი საწუწუნო ადგილი ყოფილიყო... მაგრამ არ ვიცი რა მჭირს. ორი დღეა ყველა მეკითხება რა გჭირს რატომ ხარ ცუდ ხასიათზე... თავს ნორმალურად ვგრძნობ... არ ვარ დაგრუზული... მაგრამ გარშემომყოფებისთვის სხვანაირად ვიქცევი და ჩაკეტილი ვარ... რატომღაც გავჩუმდი... მზიანი ამინდის მიუხედავად არ ვიღიმი და არ ვლაპარაკობ ბევრს :) ალბათ ეს იმ სიცარიელის გაგრძელებაა და ბევრი კითხვები მიმართული მომავლისკენ... უამრავი კითხვა და აზრი... მიჩნდება კითხვები, რასაც მოყვება გეგმები და ბევრი, ბევრი ფიქრი... ისევ არეული ვარ?... არამგონია... უბრალოდ არ ვიცი არაფერი... არ ვიცი როგორი იქნება ხვალიდენლი დღე და საერთოდ მთელი კვირა... თუმცა ეგ არავინ არ იცის, მაგრამ მე სხვანაირად არ ვიცი... და ამ დროს არც ცუდად ვარ,არც დაგრუზული და თითქოს არეულიც არ ვარ ... რაღაც უსაზღვრო პოფიგიზმს ვგრძნობ ჩემში და თავ უფრო მჩატედ ვგრძნობ... არ ვიცი ... არ ვიცი... უნდა დავლაგდე... მაგრამ მთლიანობაში კარგად ვარ... დეპრესია დარჩა სადღაც წარსულში :)
3 comments:
:)
xo ras izam mec shemomecucuneba xolme chemtan:)
depresia gadagdebulo es ukve kaia xo ici:)
რა გინდა ??
იწიწუნე ბლოგზე რამდენიც გინდა, რეალში ამხანაგ მეგობრების ტვინის ბურღვას არ ჯობია წერო??
მე ასე ვაკეთებ :D
ჰო რეალში საერთოდ არ ვწუწუნებ ბოლო დროს მაგრად მომბეზრდა :)
Post a Comment