Wednesday, November 26, 2008
არის მომენტები, როცა ძალიან ბევრის თქმა გინდა და ვერაფერს ამბობ... ჩუმდები და ყველაფერს შენში კლავ, ამ დროს კი ეს ყველაფერი გარეთ გამოსვლას ითხოვს... შესაბამისადაც ხასიათი გეცვლება ყოვველ 5 წუთში... ხან კარგს ფიქრობ და ხან ცუდს... აანალიზებ სიტუაციებს და დადებითი ემოციები ენაცვლება უარყოფითს და პირიქით... ფიქრობ... აღებ პირს რომ თქვა ყველაფერი, ჩუმდები და ისევ ფიქრობ...
მერე ხვდები, რომ უნდა გაჩუმდე არაფერი არ თქვა და უბრალოდ დააკვირდე...
4 comments:
ამდენი სიჩუმეც აღარ შემიძლია :ცრყ:
:mo: :mo: :mo:
zogjer ar shemidzlia dumili da vambob.. magram mere, pasuxis mosmenis shemdeg, ukve vnanob.. da vcdilob saertod agar vilaparako emociebze :yes:
აუ, აი ზუსტად ეგრე ვარ რამდენიმე დღეა და არვიცი რა ჯანდაბა ვქნა...
იდეაში მინდა, რომ ამოვიღო გულიდან სათქმელი და დავდო ფორუმზე...ბლოგზე, მაგრამ მერე მაინც რატომღაც ჩუმად ვიკლავ ჩემში სათქმელს...
რთულია მაგრამ ესე აჯობებს :) ისე სიჩუმე ოქროაო:D
Post a Comment